دراین شماره در موردنقش چربی هادرتغذیه دام ومنابع مهم آن نکاتی شرح داده خواهد شد.

چربی ها :

کلیه مواد غذایی ، دارای مقداری چربی هستند .چربی نیز در تامین انرژی بدن دام نقش حیاتی دارد. برخی ویتامین ها نیز توسط چربی ها به بدن دام منتقل می شوند، مثل ویتامین (A- D- E – K  ).

مصرف چربی به وسیله حیوانات علفخوار کم است ، زیرا اکثر علوفه ها، فقط حاوی مقادیر محدودی از این نوع ترکیب هستند که از مقدار موجود ، قسمت قابل توجهی به شکل گالاکتو لیپید می باشد.

میکروارگانیسم های شکمبه ، تغییراتی را درساختمان اسید های چرب محتوی لیپید ها ایجاد می کنند.این تغییرات عمدتا منجر به تولید نوع خاصی از اسید چرب می شود که اسید چرب اصلی در چربی بدن حیوانات نشخوارکننده است .

هضم چربیها:

در حیوانات تک معده روده باریک تنها مکان هضم چربیهاست . اما در نشخوار کنندگان تری گلیسریدهای موجود درغذا درشکمبه توسط لیپاز باکتریها هیدرولیز می شوند.اسیدهای چربی که در این مرحله تولید می شوند معمولا در چربی شیر وچربی بدن حیوان نشخوارکننده به کار گرفته می شوند .  بر خلاف اسیدهای چرب با زنجیرکوتاه اسیدهای چربی که دارای زنجیر طویل کربن هستند از شکمبه جذب نشده وبه هنگام رسیدن به روده کوچک عمدتاً به صورت اشباع مورد استفاده قرار می گیرندبه هرحال چربی خوراک در حیوانات تک معده ای اثری برروی چربی بدن می گذارد در حالیکه در حیوانات نشخوارکننده این طور نیست زیرا که عمده اسید چرب در چربی بدن آنها اسید استئاریک است که از هیدروژنه شدن اسیدهای چرب غیر اشباع بدست می آید . بنابراین می توان چربیهای قابل مصرف درتغذیه نشخوارکنندگان را طوری عمل آورد که از حمله میکروبی در شکمبه مصون مانده و در عین حال توسط آنزیمهای گوارشی هیدرولیز و از روده کوچک جذب شوند .

ظرفیت میکروارگانیسم های شکمبه در هضم لیپید ها شدیدا محدود است .معمولا جیره های غذایی حیوا نات نشخوارکننده حاوی مقادیر کم تر از 5 درصد چربی بوده که چنانچه این مقدار از 10درصد تجاوز نماید، از فعالیتهای میکروب های شکمبه کاسته می شودکه در این حالت تخمیر کربو هیدراتها به تاخیر افتاده وتمایل حیوان به خوردن غذا کم می شود. 

حد مجاز چربی: