تاثیر سطح پروتئین جیره برعملکرد دام-  2 :

1-حجم شيرتوليدي                                          2-پروتئين غير قابل تجزيه درشكمبه

3- درجيره هايي كه مقدارRUP آنها اندازه يا كمي بيشترازاحتياجات دام باشد، دريافت انرژي، توليد پروتئين حقيقي شيررا افزايش مي دهد.

توليد پروتئين حقيقي شير باحجم شير توليدي رابطه عكس دارد. همچنين هرعاملي كه بتواند به سنتز پروتئين ميكروبي كمك كند در صورتي كه RUP وانرژي جيره تامين شده  باشد سبب افزايش پروتئين شير مي گردد.

درارتباط باتاثيرسطح پروتئين جيره برچربي شيرنظرواحدي وجود ندارد، برخي گزارشات حاكي ازاين است كه سطح پروتئين جيره تاثيرچنداني بردرصد چربي شير ندارد. گزارشاتي نيزوجود دارد مبني براين كه با افزايش سطح پروتئين جيره، چربي شير كاهش مي يابد، به عنوان مثال بيان شده است كه چنانچه سطح پروتئين جيره از14 به 18درصدافزايش يابد، غلظت چربي شير به ميزان نيم درصد كاهش مي يابد. برخي از محققين نيز معتقدند كه تاثير سطح پروتئين جيره بر چربي شير بستگي به غلضت انرژي جيره ونوع منابع كربوهيدراتي جيره دارد.

تاثيرمقدار پروتئين خام و تجزيه پذيري آن برقابليت هضم نيتروژن

        با افزايش ميزان پروتئين خام خوراك، قابليت هضم نيتروژن افزايش مي يابد، اما اگرسطح پروتئين جيره پايين باشد، به دليل كمبود نيتروژن،ATP درشكمبه تجمع كرده وهضم شكمبه اي كاهش مي يابد، لذا ضمن كاهش سرعت عبورمواد ازشكمبه، ميزان مصرف ماده خشك نيزكاهش خواهد يافت. ارسكوف^([2])با اضافه نمودن اوره به جيره حاوي يونجه خشك، نشان داد كه افزايش پروتئين خام موجب افزايش قابليت هضم نيتروژن مي گردد.

:معايب ناشي از وجود منابع پروتئين اضافي در جيره

         الف ـ مصرف پروتئين اضافي موجب افزايش احتياجات انرژي دام مي گردد. به طوري كه به ازاي هرگرم نيتروژن اضافي به ميزان 3/13 كيلوكالري انرژي قابل هضم به احتياجات دام افزوده مي گردد، چرا كه براي تبديل آمونياك به اوره انرژي لازم است. هنگامي كه ميزان اوره جيره بالا باشد، غلظت آمونياك درشكمبه افزايش يافته، لذا بايد مقدارقابل توجهي ازانرژي جيره به منظوردفع آمونياك اضافي صرف گردد، كه اين    امرضمن افزايش نياز انرژي به بالانس منفي انرژي دربدن دام كمك مي كند.

ب ـ با توجه به اينكه خوراك ها ومكمل هاي پروتئيني اصولا جزخوراك هاي گران قيمت هستند، كاربرد اضافي آنها درجيره ازنظراقتصادي مرقون به صرفه نبوده وموجب افزيش قيمت تمام شده جيره مي شود، لذا دليلي براي مصرف اضافي آنها وجود ندارد.

پ ـ حيوانات اهلي به عنوان يك منبع عمده آلوده كننده منابع آبي تجديد شونده محسوب مي گردند. دام نيتروژن اضافي را به اشكال مختلف به ويژه اوره از بدن دفع مي كند. نيتروژن اضافي دفع شده موجب وارد شدن خسارات زيادي به محيط اطراف مي گردد.                         

 اين عمل به سه طريق انجام مي گيرد.

1-    تصاعد آمونياك به هوا

2-    نيتروژن وارد شده به آبهاي زير زميني

3-    نيتروژني كه درآب هاي جاري جريان پيدا مي كند.

 لذا بايد راههايي را به منظور كاهش دفع نيتروژن از طريق توليدات حيوان مورد مطالعه قرارداد. كاهش دفع نيتروژن توسط حيوان ازطريق بهبود مصرف نيتروژن ازاهميت زيادي برخوردار بوده ومي تواند خسارات ناشي ازدفع نيتروژن اضافي به محيط را كاهش دهد.

  ت ـ نگراني مهمي كه درارتباط با وجود نيتروژن اضافي درجيره حيوان وجود دارد،  اين است كه مصرف پروتئين اضافي ممكن است، موجب آسيب به عملكرد توليد مثلي دام گردد، چراكه دراين حالت غلظت اوره، آمونياك وديگرتركيبات نيتروژني كه با پروتئين    با سطح بالا درارتباط هستند، دربافت هاي اوره ساز وتوليد مثلي تجمع كرده وموجب مسموميت بافت هاي توليدمثلي مي گردند. به عنوان مثال مشاهده شده است كه كارايي ومدت زنده ماندن تخمك واسپرم درهنگامي كه غلظت پروتئين جيره زياد باشد، كاهش مي يابد. همچنين گزارش شده است كه درگاوهاي با غلظت بالا ي اوره خون، ميزان لقاح وآبستني كاهش مي يابد.