جو (                                                           (Barley

تراکم حجمی: 670 – 600 کیلوگرم در مترمکعب

پس از گندم متداولترین غله به خصوص درمناطق معتدل وسرد محسوب شده وپروتئین آن در حدود 10-12 در صد وفیبرآن 6- 5 درصد می باشد. در مقایسه با گندم ، جو دارای الیاف بیشتر و نشاسته کمتری است .

ارزش غذایی آن برای گاو 90 درصد ذرت وبرای گوسفند وبز 100- 85 درصد ذرت می باشد.ارزش غذایی جو بستگی به واریته ، میزان پروتئین و وزن حجمی دانه آن دارد. نشخوارکنندگان از انرژِی بالای جو که بیشتر از نشاسته آن ناشی شده و به میزان زیادی قابل تخمیر است ، بهره می گیرند و این امر باعث افزایش پروتئین شیر و تسریع رشد می شود.

میزان روغن دانه جو ، کم ومعمولا از 2 درصد کمتر است و مصرف زیاد جو در نشخوارکنندگان پرواری ، پیه سفت و سختی تولید می کند. همچنین در حیوانات شیرده کیفیت چربی و کره حاصل از شیر را بهبود بخشیده ، حالت سفتی و استحکام که برای نگهداری کره مناسب است را به آن می دهد.

از نظراسید آمینه لیزین ، ویتامین های A ،D و E  و کلسیم کمبود دارد .

خوشخوراک است نوع پوست کنده آن از ارزش غذایی بالاتری برخوردار است.

برای گاو شیری 30تا 50 درصد کنسانتره را تشکیل می دهد واگر زیاد نرم باشد در دهان گاو خمیری نا مطبوع می شود. مصرف زیاد جو در نشخوارکنندگان ممکن است باعث کا هش PH شکمبه و ایجاد اسیدوز ویا نفخ می گردد.

اگر میزان رطوبت جو در زمان انبار کردن کمتر از 13 درصد باشد به خوبی برای مد ت طولانی قابل نگهداری است . به طور معمول عمل آوری جو از طریق غلتک زدن ، آسیاب کردن ، پولک کردن و میکرو نیزاسیون صورت می گیرد . که باعث افزایش قابلیت هضم مواد مغذی جو می شوند.